نام اختصاری: Cl

سایر نام ها: کلر

نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم يا پلاسماي هپارينه

حجم نمونه مورد نیاز:  0.5 mL

شرایط نمونه گیری: نياز به ناشتايي نمي باشد.

ملاحظات نمونه گیری: سن و جنس بیمار را بر روی برگه آزمایش یادداشت کنید.

موارد عدم پذیرش نمونه: هموليز شدید مورد قبول نمی باشد.

شرایط نگهداری: نمونه در C^◦ 4 به مدت 7 روز و در C^◦20-   به مدت یک ماه پایدار است.

کاربردهای بالینی: بررسی آب و الکترولیتها و وضعیت اسید و باز در بدن

روش مرجع: تیتراسیون کلریمتریک- آمپرومتریک

روش ارجح: Direct ISE

سایر روشها: کلریمتریک، تیتراسیون مرکومتریک

مقادیر طبیعی:                                                     

بزرگسالان: 98 - 106 mmol/L or mEq/L              

کودکان: 90 - 110 mEq/L

نوزادان: 96 - 106 mEq/L

نوزادان نارس: 95 - 110 mEq/L

مقادیر بحرانی: <80 MEq/L یا  >115 mEq/L

تفسیر: در افراد سالم، مقدار کلرید سرم در طول روز خیلی پایین است، گرچه کاهش اندکی  به دلیل مصرف آن در تولید شیره معدی بعد از غذا خوردن وجود دارد.

افزایش سطح: كم آبي، تزريق زياد محلول نمکی، اسيدوز متابولبك، اسيدوز توبولار كليوي، سندرم كوشينگ، اختلال عملكرد كليه، هيپر پاراتيروئيدي، اكلامپسي ، آلكالوز تنفسي

کاهش سطح: پر آبي بدن، سندرم ترشح نامناسب هورمون آنتي ديورتيك ( SIADH)، نارسايي احتقاني، قلب، استفراغ يا ساكشن معده، اسهال مزمن يا فستيول GI، اسيدوز تنفسي مزمن، آلكالوز متابوليك، نفريت همراه با دفع نمك، بيماري آديسون، درمان با ديورتيك ها، هيپوكالمي، آلدوسترونيسم، سوختگي ها

عوامل مداخله گر:

افزایش دهنده ها: زياده روي در تزريق محلول هاي نمكي، مصرف استازولاميد، كلريد آمونيوم، آندرو‍ژن ها، كلروتيازيدها، داروهاي حاوي كورتيزون، استروژن ها، كوانتيدين، هيدروكلروتيازيد، متيل دوپا، داروهاي ضد التهابي غير استروئيدي.

کاهش دهنده ها: آلدوسترون، بي كربناتها، كوتيكواستروئيدها، كورتيزون، هيدروكورتيزون، ديورتيك هاي لوپ، ديورتيك هاي تيازيدي، تريامترن

توضیحات: مقادیر بالای سایر یونهای هالید در سرم ممکن است به خوانش کاذب بالا بر روی الکترود انتخابی یون کلرید منجر شود