نام اختصاری: LDH
سایر نام ها: لاکتات دهیدروژناز، Lactate Dehydrogenase (LD)
بخش مورد انجام : بیوشیمی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم يا پلاسماي هپارينه
حجم نمونه مورد نیاز: 0.5 mL
شرایط نمونه گیری: نياز به ناشتايي نمي باشد.
ملاحظات نمونه گیری:
- بسياري از بيماري ها مي تواند موجب افزايش LDH گردند بنابراين وضعيت بيماري فرد را روي برگه آزمايش ذكر کنید.
- به منظور ارزیابی الگوی زمانی افزایش آنزیم، زمان و تاریخ نمونه گیری را بر روی برگه آزمایشگاه بنویسید.
- سن بیمار را در برگه آزمایش یادداشت کنید.
- از CSF نیز می توان برای سنجش استفاده کرد.
موارد عدم پذیرش نمونه : هموليز شدید نمونه موجب رد نمونه مي شود.
شرایط نگهداری:
- به علت ناپایداری آنزیم LDH نمونه هرچه سريعتر مورد آزمايش قرار گيرد.
- سرم در دماي C◦ 4 به مدت 48 ساعت و در دمای C◦20- به مدت 30 روز پایدار است.
کاربردهای بالینی:
- كمك به تشخيص افتراقي انفراکتوس میوکارد ((MI، انفاركتوس ريوي، كم خوني ها و بيماري هاي كبدي،
- پي گيري پاسخ بيمار به بعضي از انواع شيمي درماني ها
- كمك به تشخيص بيماري هاي كليوي، عضلاني- اسكلتي و مغزي.
روش ارجح: فتومتری تبدیل لاکتات به پیروات (C◦30)
سایر روشها: SCE(C◦37)، LDH-L، BMD(C◦37)
مقادیر طبیعی: (واحد SI)
1 تا 30 روز: 135-750 U/L
31 روز تا 11 ماهگی: 180-435 U/L
1 تا 3 سالگی: 160-370 U/L
4 تا 6 سالگی: 145-345 U/L
7 تا 9 سالگی: 143-290 U/L
10 تا 12 سالگی: 120-293 U/L
13 تا 15 سالگی: 110-283 U/L
16 تا 17 سالگی: 105-233 U/L
18 سال و بالاتر: 122-222 U/L
تفسیر: LDH در سراسر بدن وجود دارد. از این رو سطح LDH کل شاخص اختصاصی برای آسیب یا بیماری عضو خاص نمی باشد.LDH حاوی 5 ایزوآنزیم (LDH-1,2,3,4,5) می باشد. ایزوآنزیمها اختصاصی تر می باشند و بیشتر به تشخیص کمک می کنند.
چنانچه LDH-1 بیشتر از LDH-2 گردد، قویاً مشکوک به انفارکتوس میوکارد می شویم. به این پدیده Flipped LDH گویند. افزایش LDH-5 به تنهایی معمولاً نشانه آسیب یا بیماری سلولهای کبدی است. مقادیر LDH در طی عمر تا حد زیادی تغییر می کنند.
افزایش سطح: انفاركتوس ميوكارد، بيماري ريوي ( انفاركتوس ، آمبولي، پنوموني، نارسايي احتقاني قلب ) ، بيماري كبدي ( هپاتيت، سيروز فعال، نئوپلاسم) ، بيماري گلبول قرمز (آنمي همولیتيك يا مگالوبلاستيك، تخريب RBC توسط دريچه هاي مصنوعي قلب) ، بيماري و آسيب عضله اسكلتي ( ديستروفي عضلاني، بدنبال انجام ورزش شديد، تروماي عضله)، بيماريهاي پارانشيم كليه (انفاركتوس ، گلومرولونفريت ، نكروز حاد توبولي ، رد پيوند كليه) ایسكمي و انفاركتوس روده ، نئوپلاسم ها، تومورهاي بيضه، لنفوم و ساير تومورهاي سيستم رتيكولواندوتليال، تومورهاي بدخيم توپر و پيشرفته، پانكراتيت، بيماري يا آسيب هاي منتشر ( سكته قلبي، بيماري كلاژن، شوك، كاهش فشار خون)
عوامل مداخله گر:
افزایش دهنده ها: هموليز ، ورزش شديد، الكل، داروهاي بيهوشي، آسپرين، كلوفيبرات ، فلورايد ها، ميترامايسين، ناركوتيك ها، پروكائين آميد، ايمي پرامين، انترفرون، كتوكونازول، نيتروفورانتوئين، تتراسايكلين
کاهش دهنده ها: اسيد آسكوربيك
توضیحات: حاملگي مي تواند موجب افزايش سطح LDH گردد.