نام اختصاری: L.T.T
سایر نام ها: Hydrogen Breath test ، Lactose Breath test، Disaccharide Absorption test، Oral Lactose tolerance
بخش مورد انجام: بیوشیمی
نوع نمونه قابل اندازه گیری: پلاسما، سرم
حجم نمونه مورد نیاز: 2 ml خون حاوی ضد انعقاد سدیم فلوراید
شرایط نمونه گیری:
دو پروتکل برای انجام این تست وجود داد.
1- پروتکل اندازه گیری متوالی خون: نمونه خون را در حالت ناشتا (حداقل 8 ساعت ناشتایی) و دقایق 15، 30، 45، 60 و 90 پس از تجویز محلول لاکتوز در لوله درب خاکستری بگیرید.
2- پروتکل هیدروژن تنفسی : تنفس بیمار به مدت 5 ساعت مانیتور (پایش) می شود.
ملاحظات نمونه گیری:
1- علائم بیمار به خصوص کرامپ ها (دردهای شکم)، تهوع و اسهال آبکی را یاداشت کنید.
2- از ورزش شدید 8 ساعت قبل از نمونه گیری اجتناب گردد.
3- بیمار باید قبل از نمونه گیری به مدت 8 ساعت ناشتا باشد.
4- برای بزرگسالان 50 گرم لاکتوز در ml200 آب یا طعم لیمو و در اطفال gr2 به ازای هرکیلوگرم نهایتاً 50 gr جهت تهیه محلول خوراکی لاکتوز استفاده شود.
5- بیمار تشویق شود تا در مدت انجام تست مقادیر متوسطی (2 تا 3 لیوان) آب بنوشد.
6- بیمار باید در وضعیت خوابیده یا نشسته باقی بماند (تغییر وضعیت ندهد).
موارد عدم پذیرش نمونه: –
شرایط نگهداری: نمونه به مدت 7 روز ◦c4 و به مدت طولانی تر در ◦c20- پایدار است.
کاربردهای بالینی:
1- تشخیص بیماران دچار عدم تحمل لاکتوز اولیه پس از نوشیدن شیر ناشی از کاهش سنتز لاکتاز
2- تشخیص بیماری هایی با تخریب وسیع اپی تلیوم روده
روش مرحج و ارجح پروتکل هیدروژن تنفسی : گاز کروماتوگرافی
روش مرجع و ارجح برای پروتکل گلوکز خون : مشابه روش های اندازه گیری گلوکز خون (BS) است.
مقادیر طبیعی:
مقادیر طبیعی برای تست هیدروژن : ppm12 > در مدت ناشتایی
پروتکل اندازه گیری گلوکز خون :
طبیعی : mg/dl 30< یا mmol/L 1.7 < 2 ساعت پس از نوشیدن محلول لاکتوز
مشکوک : mg/dl30– 20 یا mmol/L 1.7– 1.1 2 ساعت پس از نوشیدن محلول لاکتوز
غیر طبیعی : mg/dl20 > یا mmol/L1.1 2 ساعت پس از نوشیدن محلول لاکتوز
تفسیر:
مقادیر بیش از ppm12 در تست هیدروژن تنفسی نشان دهنده افزایش سطح هیدروژن به علت انباشت لاکتوز در دستگاه گوارش یا عدم تجزیه لاکتوز در نتیجه نقص آنزیم دی ساکاریداز(لاکتوز) و یا تخریب وسیع اپی تلیوم روده می باشد.
مقادیر گلوکز خون کمتر از mg/dl20 ،2 ساعت پس از نوشیدن محلول لاکتوز نشان دهنده، عدم تحمل به لاکتوز می باشد.
عوامل مداخله گر:
1- مصرف داروهایی نظیر آسپارژیناز، ACTH ، آگونسیتهای بتا، آدرنرژیک، کافئین، دیورتیک ها، گلوکاگن، دوپامین، لیتیم ، مورفین و فنی توئین باعث افزایش مقادیر سرمی می شود.
2- 2- هیدروکسی گلوکز و هیدروکسی اتیل (نشاسته) به روش گلوکز اکسیداز باعث افزایش مقادیر سرمی گلوکز خواهند شد.
توضیحات:
- برای حذف عوامل مداخله گر در نتایج آزمایش، آزمایش تحمل گلوکز (GTT) و آزمایش تحمل گالاکتوز احتمالاً لازم است تا نقش سوء جذب مونوساکاریدها را حذف نماید.
- لازم به یادآوری است که ارزش این آزمایش به دلیل داشتن سابقه مثبت و منفی کاذب و همچنین الگوی نرمال در بعضی از افراد با نقص لاکتوز مورد سوأل است.